De Phoenix Wright games zijn razend populair, wat zich alleen al uit in de honderden avatars die we op het internet terugvinden. Maar na een drietal games en de nodige spin-offs vond bedenker Takumi het (voorlopig) genoeg geweest. Met Ghost Trick begon men aan een nieuwe franchise en vandaag bekijken we hoe Capcom’s studio het er vanaf heeft gebracht.

Een moord, een moordenaar, een vrouw in nood en... een pratende bureaulamp. Het licht in de duisternis vertelt je dat je dood bent en nog één nacht hebt om uit te zoeken waarom juist jij het loodje hebt gelegd. Het grote probleem is echter dat je geen enkele herinnering meer hebt van je leven en het dus moet doen met het hoopje mens dat in een rood pak dood ligt te zijn op straat. Oh ja, en je hebt natuurlijk nog de moordenaar en de vrouw in nood die je een mogelijk aanknopingspunt geven in jouw zoektocht naar de waarheid. Minstens zo interessant is natuurlijk de vraag; wie is die bureaulamp?

Ghost Trick biedt een origineel verhaal dat vol zit met plotwendingen en intriges. Net zoals in de Ace Attorney reeks zijn ook hier de karakters bizar, kleurrijk en interessant. Hoewel je soms zult denken dat een personage compleet overbodig is, blijken ze keer op keer een belangrijk onderdeel in het grote verhaal te zijn. Ze zijn lekker afwisselend, van een klein hondje of auteur met een drankprobleem tot een inspecteur die constant Michael Jackson imiteert: stuk voor stuk sporen ze niet, maar ze zijn een genot om naar te kijken. Dit uit zich zeer letterlijk ook in de prachtige animaties in Ghost Trick. Waar Phoenix Wright doorgaans bestaat uit stilstaande beelden, daar loopt alles in Ghost Trick vloeiend door. Het lijkt af en toe wel of er motion capture technieken gebruikt zijn, iets wat natuurlijk een groot compliment is voor een Nintendo DS titel.


Ghost Trick is een point & click adventure met een uniek puzzelelement. Als geest zijnde kun je alleen niet levende objecten manipuleren. Dit doe je door in de ‘geestdimensie’ van object naar object te gaan, terwijl je ze in de ‘echte wereld’ kunt laten bewegen. Het voordeel is dat in de geestdimensie de tijd stilstaat en je dus zo lang als je wilt kunt nadenken over wat je wilt doen. Helaas voor onze dode held kun je niet zomaar van object naar object springen; je moet redelijk in de buurt zijn. Je zou kunnen klagen over het feit dat Capcom heeft bepaald welke objecten je wel of niet kunt gebruiken, waardoor je duidelijk in een richting wordt geduwd, maar de gehele spelervaring is te leuk om daar over te vallen. Het blijft in die zin, net als de Ace Attorney games, een lineaire ervaring.

Via objecten verplaats jij je binnen een omgeving, terwijl de telefoonlijn je de mogelijkheid biedt om grotere afstanden af te leggen. Binnen een omgeving heb je vaak meer objecten tot je beschikking dan je werkelijk nodig hebt voor de puzzel, hoewel ze in een later stadium altijd van pas komen. Mocht je echt vast komen te zitten, iets wat mogelijk is, dan kun je met een klik op de knop terug gaan naar een eerder punt. Het reizen in de tijd loopt als een rode draad door de game... net als moord overigens. De game is wat dat betreft grofweg op te delen in twee gedeelten: de een is het verplaatsen van punt A naar punt B door interactie met objecten. De tweede is het voorkomen van een moord binnen een beperkte tijd, door objecten te gebruiken. Het voorkomen van de moord is de lastigste van beide, omdat je te maken hebt met tijdsdruk. Ghost Trick is echter geen moeilijke game, in de eerste plaats omdat je overal en altijd de mogelijkheid hebt om terug te gaan in de tijd via een handig checkpoint systeem. Tevens zal het hoofdpersonage je, wanneer je ergens niet uitkomt, op het juiste pad zetten via zijn gedachten. Het is aan jou om deze te lezen, maar wil je meer over het verhaal te weten komen dan is dit een must.


Ghost Trick is een originele game, maar men heeft het toch veilig gespeeld. Je ziet overduidelijk overeenkomsten met de Phoenix Wright serie, maar doordat het hier om een nieuwe franchise gaat biedt dit de vrijheid om andere wegen in te slaan welke je met de bekende karakters (en grenzen) niet zou betreden. Vooral het puzzelen met objecten is leuk en je krijgt hierdoor iets meer de ruimte om te spelen met je omgeving. Daarnaast is de game prachtig vormgegeven en gaat het vergezeld van de bekende humor en een aardige soundtrack. Tijdens de gesprekken komen de karakters, met verschillende gezichtsuitdrukkingen, volop in beeld en hoor je de bekende ‘kaching’ geluiden wanneer er iets speciaals gebeurt. Het geeft het geheel een bepaalde charme die betoverend werkt en je keer op keer laat terugkomen.

Capcom heeft tijdig doorgehad dat je een talent als Takumi niet te lang moet vasthouden binnen de grenzen van een bestaande serie. Met Ghost Trick heeft hij bewezen wederom een heerlijke point & click adventure te kunnen maken die bekend voelt en tevens heerlijk verfrissend is. Kleine smetpuntjes zijn de moeilijkheidsgraad en het gebrek aan vrijheid, maar de wijze waarop je door het avontuur wordt geleid is dan wel weer erg prettig. Ghost Trick oogt en klinkt stijlvol, verzorgd en beter dan de Ace Attorney titels. Mocht je op zoek zijn naar iets nieuws en heb je genoten van eerdere titels van Takumi, schroom dan niet om deze game in huis te halen!