Toen de Game Boy Advance werd gereleased was er voor mij één ding duidelijk. Ik moest hem hebben. Dus naar de winkel om hem te halen met, na de nodige reviews gelezen te hebben, Tony Hawk Pro Skater 2 die … uitverkocht was. Toen is mijn keus gevallen op Rayman Advance en dat was geen slechte keus achteraf.

Deze game is een port van de originele PSX versie, die samen met de Atari Jaguar en Sega Saturn uitkwam. Toentertijd was het team achter Rayman blijkbaar niet zo getalenteerd, ze konden namelijk geen ledematen programmeren. De oplossing daarvoor was simpel, ze gewoon weglaten. Rayman was geboren en werd een erg leuke game. Nadat Rayman uit was gekomen op de eerder genoemde PSX, Atari Jaguar, en Saturn, waren de N64, GB, GBC, Dreamcast, PS2 aan de beurt (met later ook nog eens versies voor de Xbox en de GC). De Game Boy Advance kwam uit en een van de 10 launchgames was Rayman Advance, een port van de PSX versie.



Het verhaal
Het verhaal achter Rayman Advance is niet bijster interessant. Mister Dark heeft alle Electoons gevangen genomen en daardoor is de balans in de wereld verstoord. Betilla de Heks vraagt hulp aan Rayman en beloont hem met een paar superkrachten. Om die te krijgen moet je eerst een paar levels afleggen waarin je rond moet springen om tot de uitgang te komen. Is je dat gelukt dan kan je slaan met je vuist, waardoor je dus verder in de levels kan komen. Per groepje levels zitten 6 Electoons gevangen en de bedoeling is om die allemaal te bevrijden. Later krijg je ook nog een power-up waarmee je van je haar een helikopter kan maken en meer van die ongein.

Gameplay
De levels zelf zijn groot en divers en lopen op in moeilijkheidsgraad. Kon je in het begin de levels nog zonder problemen uit spelen, later in het spel wordt het echt een stuk moeilijker en vereisen flink wat concentratie en vingervlugheid. Er zijn niet echt veel tussenbazen in dit spel, maar als je er een tegenkomt kan je je lol niet op. Aan elke eindbaas is wel iets geks te zien en is maar op een bepaalde manier te verslaan.



Graphics
De eerste keer dat ik deze game opstartte was ook gelijk de eerste keer ooit dat ik op de Game Boy Advance speelde. Wat was ik verrast door de details in de werelden, de achtergronden en de kleuren. Rayman Advance wordt weergegeven in 32 bit en dat is zeker te zien. Als je de Game Boy Advance kocht voor de betere graphics ten opzichte van de Game Boy Color, dan was dit de game die je moest hebben. Als launchgame was het denk ik het spel met de beste graphics en nu nog is het een pareltje. Het was oorspronkelijk een PSX game en zo ziet het er ook echt uit. Het is gewoon PSX kwaliteit!!

Geluid
Ook het geluid is super. Een lekker soundtrack, met melodietjes die in je hoofd blijven hangen. Ook hier is een zeer grote verbetering te zien ten opzichte van een GBC spel. Rayman en Betilla praten af en toe in de game en ook hier hoor je het verschil. Niks geen bliebende stemmetjes, maar gewoon een soort “Zelda-achtige” stemmen.

Replay
Dit spel heeft een zeer goede replay. Als je alle levels hebt doorlopen moet je altijd nog een keer op zoek naar die ene kist om te openen of om een nieuwe weg door de levels heen te vinden. Hierdoor wordt ook de speeltijd die je met dit spel kan beleven erg hoog. Voordat je er op bent uitgekeken is er denk ik wel een maandje voorbij.



Plus en minpunten
Naast de nodige pluspunten als supergraphics, goed geluid en leuke diverse levels zijn er ook wat nadelen aan. Op het eind wordt het heel erg moeilijk en ik heb zelf denk ik 2 van de 110 kisten niet kunnen vinden. Dit is eigenlijk geen probleem, maar de eindbaas komt pas tevoorschijn als je 100% van de kisten hebt geopend. Geen eindbaas voor mij dus en ik denk voor een heleboel mensen niet.

Conclusie
De vraag is natuurlijk of deze game anno 2003 nog de moeite waard is. Volgens mij is dat zeker zo. De graphics zijn voor de huidige Game Boy Advance spellen nog steeds zeer goed en het is een erg leuke platformer. Het is een goede game om af en toe eens lekker te spelen om te kijken of je nu wel verder komt in dat ene level.